Daglezja, Jedlica – Pseudotsuga
Ogólna charakterystyka
Daglezja to rodzaj obejmujący około 7 gatunków występujących w Ameryce Północnej i Azji wschodniej. Wszystkie gatunki to zimozielone drzewa osiągające pokaźne rozmiary. Charakteryzuje się gęstą, stożkowatą koroną, podobną w młodym wieku do korony świerków. Gałęzie na pniu ustawione w nieregularne okółki.
Kora u młodych roślin o barwie szarej i gładkiej, z licznymi wypukłymi pęcherzykami żywicznymi. U starszych drzew jest gruba i głęboko spękana. Pączki ostre i wydłużone, nie okryte żywicą. Igły spłaszczone, równowąskie i spłaszczone, dość długie, miękkie a u nasady zwężone w krótki ogonek. Po opadnięciu igieł pozostaje owalny, lekko wypukły ślad. Daglezje są roślinami jednopiennymi i wiatropylnymi.
Kwiaty męskie zebrane w cylindryczne, drobne kotki, barwy żółtej, wyrastające pojedynczo z kątów igieł, po spodniej stronie pędów. Żeńskie kwiaty małe o barwie zielonej lub purpurowej w formie szyszeczek, wyrastające na końcach bocznych pędów, zwykle w strefie wierzchołkowej korony. Szyszki kształtu jajowatego lub jajowato-cylindrycznego, zwisające i dojrzewające w tym samym roku, opadają całkowicie po wysypaniu nasion. Łuski nasienne cienkie, zdrewniałe i zaokrąglone oraz całobrzegie. Łuski okrywowe języczkowate, trójzębne i ostro zakończone, dłuższe od nasiennych, wystające na zewnątrz. Nasienie ze skrzydełkiem przyrośniętym do górnej części, nie są pokryte żywicą. Siewki rozwijają od 5 do 12 liścieni.
W Polsce uprawimy tylko jeden gatunek północno amerykański z jego odmianami.
Daglezja zielona Pseudotsuga menziesii
Charakterystyka gatunku
Daglezja zielona odkryta została w XVIII wieku przez Europejczyków i sprowadzona przez J. Douglas’a. Drzewo otrzymało nazwę właśnie od jego nazwiska. Daglezja jest drzewem osiągającym w Polsce rozmiary do około 35 m i dość szybko rośnie. Pień ma prosty, wyniosły, wysoko oczyszczony z bocznych gałęzi. U starszych okazów pień pokryty grubą spękaną korą o barwie czerwonobrązowej. Na młodszych drzewkach pień pokryty licznymi pęcherzykami zawierającymi bezbarwną, lepką żywicę o przyjemnym, silnym zapachu. Pączki o barwie brązowej, długości około 1 cm. Igły tępe na szczycie, długości 2-3 cm, na stronie wierzchniej o barwie jasnozielonej i połyskujące, od spodu z wyraźnymi jasnymi paskami woskowego nalotu. Po roztarciu przyjemnie pachnące. Igły na gałązkach ustawione grzebieniasto, wzniesione w przypadku dobrego oświetlenia i tworzące bruzdę w kształcie litery V. Szyszki o barwie brązowej, długości 7-10 cm i średnicy do około 3,5 cm, osadzone na krótkich ogonkach. Łuski okrywowe wyprostowane i skierowane ku szczytowi szyszki.
Występowanie
Daglezja zielona występuje głównie w zachodniej części Ameryki Północnej, od Kolumbii Brytyjskiej do Kalifornii wzdłuż wybrzeża Pacyfiku. Rośnie zarówno na niżu jak i w górach.
Uprawa
Daglezja jest drzewem wymagającym dużej wilgotności powietrza. Dobrze się rozwija na terenach z dużą ilością opadów równomiernie rozłożonych w ciągu roku. Jest bardzo tolerancyjna co do gleby, jednak najlepiej udaje się na glebach żyznych, głębokich, gliniasto-piaszczystych i dość wilgotnych o odczynie kwaśnym do lekko kwaśnym(pH 4,5 – 5,5). Rośnie zarówno dobrze na stanowiskach słonecznych jak i zacienionych. Jest w miarę wytrzymała na mrozy, jednak przy ostrych zimach z wysuszającymi mroźnymi wiatrami, mogą przemarzać igły. Drzewa szybko się regenerują.
Rozmnażanie
Daglezja rozmnażana jest z nasion, które wysiewa się jesienią lub wiosną pod koniec kwietnia, początek maja do inspektów. Jeżeli nasiona zostały zebrane jesienią a wysiane zostaną wiosną, należy przeprowadzić ich stratyfikację(około 4-6 tygodni). Podłoże powinno składać się z mieszanki torfu i piasku w stosunku 1:1 lub zwykła ziemia ogrodowa z domieszką piasku. Po wysianiu nasion przykrywamy je piaskiem, warstwą około 0,5 cm. Na miejsce stałe najlepiej wysadzać drzewka w wieku 4-5 lat. Dobrze znoszą przesadzanie, nawet w starszym wieku.
Zastosowanie
Daglezje możemy sadzić w parkach w grupach lub pojedynczo. Nada się także do dużych ogrodów jako soliter i do zadrzewień krajobrazowych. Odmiany karłowe możemy zastosować także mniejszych ogrodów.
Odmiany ogrodowe
Glauca – odmiana botaniczna – sina, rośnie wolniej, korona wąska z gałęziami wzniesionymi, igły grubsze, sztywniejsze, barwa igieł od sinozielonych do prawie srebrzystych, szyszki mniejsze.
Holmstrup – odm. mało wymagająca, osiąga zaledwie do kilku metrów wysokości i ze względu na niewielkie przyrosty roczne, potrzebuje wielu lat, aby osiągnąć swoją docelową wysokość.
Little Jon – odm. karłowa o ciekawym piramidalnym wzroście, doskonała dla osób lubiących ten gatunek a mających niewiele miejsca w ogrodzie, pozostałe cechy jak u gatunku.
Graceful Grace – odmiana osiągająca do kilku metrów wysokości, charakteryzując się opadającymi pędami.
Hofman – odm. o igłach pokrytych sinym nalotem, niewielkie przyrosty roczne, osiąga do około 4 m wysokości.
Fastigiata – odm. o stożkowatym pokroju, zwarta o wzniesionych pędach i szybko rosnąca.
Fletcherii – odmiana karłowa o płaskokulistym pokroju i niewielkich przyrostach rocznych, mało wymagająca, doskonała do małych ogrodów. Jej wysokość nie przekracza dwóch metrów przy trochę większej średnicy.
Choroby i szkodniki
Drzewa te są bardzo odporne na choroby i szkodniki. Może być atakowana przez chorobę grzybową Szkocką osutkę daglezji (Rabdocline pseudotsugae), objawiającą się opadaniem igieł. W pierwszej fazie późnym latem i jesienią na igłach można zaobserwować żółtozielone plamy z czasem bardziej brunatne. W następnym roku igły żółkną i opadają. Daglezja może zostać także zaatakowana przez szkodnika Ochojnika daglezjowego (Gilleteella cooleyi), owad to mszyca, żerująca na igłach, powodująca ich deformację i opadanie. Szkodnik pokryty jest charakterystyczną białą woskową wydzieliną, przypominającą watę.
Witam serdecznie! Nazywam się Sebastian i jestem doświadczonym ogrodnikiem z ponad 25-letnim stażem. Moja pasja do roślin towarzyszy mi od najmłodszych lat. Już jako dziecko fascynowała mnie przyroda, a szczególnie bogactwo świata roślin, co naturalnie wpłynęło na wybór mojej ścieżki zawodowej. Ukończyłem szkołę branżową o profilu ogrodniczym, a od tego czasu konsekwentnie rozwijam swoją wiedzę i umiejętności. Ogrodnictwo to dziedzina dynamiczna i pełna wyzwań – stale pojawiają się nowe odmiany roślin, innowacje technologiczne oraz zaawansowany sprzęt. Mimo wieloletniego doświadczenia wciąż poszerzam swoje kompetencje, śledząc najnowsze trendy i zdobywając aktualne informacje. Przez lata miałem okazję pracować w różnych obszarach ogrodnictwa: – w szkółkach, zajmując się uprawą drzewek, krzewów liściastych, iglastych oraz bylin, – w szklarniach, gdzie specjalizowałem się w uprawie roślin doniczkowych, – w firmie zakładającej ogrody kompleksowo, od projektu po instalację systemów nawadniających. Dzięki tym doświadczeniom mogę nie tylko dzielić się wiedzą, ale również oferować wsparcie w zakładaniu i pielęgnacji ogrodów. Moim celem jest inspirowanie innych do tworzenia pięknych, funkcjonalnych przestrzeni, które przyniosą radość i harmonię. Zapraszam serdecznie do wspólnego odkrywania tajemnic ogrodnictwa!